She is very nice

Vandaag alweer de 50ste keer dat er gevraagd wordt of we zussen zijn... Ik snap er niks van. Ik zal even terug gaan naar eergisteren. We gingen die avond rond 9 uur weer bij de Balkan eten. Toen we terug kwamen bij het hostel gingen we in de algemene ruimte chillen met wat andere mensen totdat iedereen verzameld was om uit te gaan om half 12. We vertrokken uiteindelijk met 10 mensen van het hostel waaronder wij 2, 2 meisjes uit noorwegen, Philip, Ajay,(ik weet eindelijk hoe je zijn naam schrijft), Marco, een meisje uit Duitsland, een nieuw zeelander joey, een australier Leo. We hadden afgesproken met 3 turkse jongens die ons de leuke clubs zouden showen. Ze brachten ons eerste naar een club waar we eerst ongeveer 10 trappen omhoog moesten lopen... maar het was het waard want we hadden een prachtig uitzicht over de stad. Na een half uurtje dansen wouden de turken ons alweer naar de volgende plek brengen. Bij deze club moesten we ook weer een grote hoeveelheid trappen op lopen. Toen we binnen liepen kreeg ik echt net het gevoel alsof ik iemand zijn woonkamer binnenliep. Er waren 2 grote ruimtes die aan elkaar verbonden waren door een smalle gang. Er waren vooral heel veel turkse mensen. De muziek was echt van dat dance muziek waar je helemaal op los kan gaan. Het was weer een fantastische nacht met een onwijs gave mensen. We leerden in de club een turks meisje kennen, ze was heel aardig en ze bleef de rest van de avond bij ons. Rond 4 uur gingen we terug naar huis. We vielen allebei als een blok in slaap en ik werd pas weer om 2 uur s middags wakker. Laurien lag nog lekker te pitten dus ik heb toen een beetje gelezen en niet veel bijzonders gedaan. uiteindelijk rolde ook Laurien om 4 uur uit bed. We waren allebei nog steeds redelijk moe dus besloten we een dagje (voor wat er nog van over was) niks te doen. We zaten de hele middag beneden met andere mensen. In de avond besloten we ergens wat te gaan eten maar we wouden iets anders dan de Balkan. We eindigde (heel slecht) in de Pizza hut. Daar hebben we voor 8 euro pp een voorgerecht gehad en een pizza. Voedsel is hier zooo goedkoop :P Daarna gingen we (ook weer heel slecht) een mcflurry halen bij de mac. Maar dat deden we alleen omdat ze daar een mcflurry Brownie hadden die we heel graag wouden uit proberen. We gingen ergens buiten zitten om hem op te eten. Plotseling komt er een man heel langzaam voorbij lopen en stopt voor ons. Wij negeerde hem gewoon maar vervolgens liep hij langzaam door en begon hij nootjes naar me te gooien! Like what the hell?! Soms kom je hier echt rare mannen tegen... Toen we rond 10 uur terug waren in ons hostel hebben we tot ongeveer 12 uur weer gechilld toen gingen we maar weer slapen. Vandaag stonden we om half 12 op (wat erg vroeg leek vergeleken de vorige dagen). We deden lekker rustig aan een om half 2 waren we de deur uit. We liepen weer naar het station waar we nogmaals om informatie vroegen over hoe we in Boekarest konden komen. Dit keer was de persoon achter de infodesk een stuk meer hulpvol. We moeten woensdag om 10 uur savonds een bus nemen naar de grens waar we om 2 uur snachts aankomen. (volgens de man was deze bus gratis wat ik heel moeilijk kan geloven maarja) Vervolgens moeten we een trein nemen die om 4 uur snachts vertrekt naar Boekarest waar we om 18:20 aankomen, dus dat wordt een lekkere lange tocht. Na het station liepen we door naar de Big bazaar waar we de rest van de dag gespendeerd hebben. We waren beiden nog heel lang aan het twijfelen of we een waterpijp moesten kopen. Uiteindelijk besloot ik van wel dus heb ik er een gekocht :) We liepen weer door toen er iemand aan mijn arm tikte. Ik wou me alweer boos omdraaien omdat ik helemaal genoeg had gekregen van de opdringerige turken toen ik zag dat het bekende waren. Toen we in de bus zaten naar istanbul leerden we twee jongens kennen met hun moeder uit Limburg. En zij waren het dus. Het was toevallig dat we hen tegenkwamen daar op de drukke bazaar. Vervolgens kwamen we langs een tassenwinkel waar ze een bepaalde tas hadden die Laurien al heel lang wou. We stonden eventjes te kijken toen ik ook een hele leuke tas zag. De tas was hetzelfde model maar dan van stof ipv leer. De man zei dat de tas 150 was maar dat hij aan mij zou verkopen voor 100. (vergeet niet dat dit in lira is mensen!) Uiteindelijk heb ik hem voor 90 gekregen. Laurien ook voor 90 lira trouwens. We bleven even met de man kletsen toen hij opeens twee stoelen tevoorschijn haalde en zei dat we moesten gaan zitten. Hij liet een andere man turkse thee voor ons halen. Daar zaten we dan met heerlijke turkse appel thee in de tassenwinkel van Hassan. Hassan gaf ons vervolgens ook nog een speldje met het oog voor bescherming erop. Hij was erg aardig. Toen we daar onze thee aan het opdrinken waren kwam er een man van een ander winkeltje naar binnen. Hij keek me aan en zei: 'She is very nice'. Vervolgens wees Hassan naar Laurien en zei hij: 'she is also very nice'. De andere man vroeg toen of we single waren. Ik zei voor het gemak van niet en vervolgens zei hij: 'Tell your husband he is very lucky.' haha, ze gaan er maar meteen vanuit dat je getrouwd bent :P Nadat we onze thee hadden opgedronken namen we afscheid van Hassan en beloofde we hem langs te lopen wanneer we weer in Istanbul zouden zijn. We liepen daarna weer terug naar onze hostel. Het was zo ongelofelijk warm... toen was het nog 33 graden in de schaduw maar toen we naar de bazaar liepen was het 35 graden in de schaduw. We zijn nu gewoon weer een beetje aan het uit rusten en gaan zometeeen weer wat eten ergens. Laurien wil heel graag kebab dus ik denk dat we dat ergens gaan zoeken. Vanavond gaan we misschien ook weer uit maar niks uitgeven want we hebben een beetje veel uit gegeven vandaag...