25 jaar oude zussen

Eergisteren, toen we in onze spullen in onze kamer gelegd hadden gingen Laurien en ik door de hoofdstraat een beetje rondlopen. We waren als snel weer terug omdat het zo warm was. We gingen beneden in de gezamelijke ruimt zitten. Daar raakten we in gesprek met een Koreaan waarvan ik de naam niet kan spellen :p Hij vertrok echter al meteen die dag dus veel hebben we niet met hem opgetrokken. Laurien werd op een moment heel moe dus ging even liggen. 2 uur later werd ze pas wakker en ondertussen was ik heel moe geworden. We besloten eerst wat eten bij een heel goedkoop restaurant. Na het eten wou laurien eigenlijk nog wat gaan doen (want het was pas 6 uur) maar ik was veel te moe en ging dus slapen. Laurien zou nog heel even ergens zoeken voor een nieuwe tas en zou weer terug komen. Ik werd plotseling om half negen wakker door het geluid van iemand die de kamer deur op slot deed. Langzaam stond ik op toen ik zag dat het donker begon te worden buiten en Laurien was niet in de kamer. Ze zou maar een half uurtje weg zijn maar het was ondertussen al 2 uur later. Ik raakte in paniek omdat ik bang was dat er iets met Laurien gebeurd zou zijn. Ik besloot haar te gaan zoeken. Er was alleen een probleempje. Omdat laurien en ik een kamer deelde hadden we maar 1 sleutel en die had laurien. Dat was het probleem natuurlijk niet maar wel dat iemand mij had ingesloten door de kamer deur op slot te doen. Daar zat ik dan, zonder sleutel, zonder een mogelijkheid Laurien te bereiken (ze had haar mobiel niet bij zich), en ik kon nergens heen. Ongeveer een half uur heb ik door de deurkier lopen roepen toen er eindelijk iemand naar boven liep en mij hoorde. Zij haalde iemand van de receptie die mij uiteindelijk heeft bevrijdt. Hij maakte zich zorgen of ik wel in orde was maar toen ik probeerde uit te leggen dat ik wel maar misschien mijn vriendin niet in orde was begreep hij het niet. Ik ging meteen de straat op om Laurien te zoeken. Ik liep de straat uit en opeens zag ik Laurien mij tegemoet lopen. Bleek dat Laurien in de star bucks was gaan lezen. Ik was zo ongelofelijk opgelucht. We liepen terug naar het hostel waar iedereen opeens op de hoogte was van mijn situatie. We raakten in gesprek met een Indier, Aj (zo zeg je het, maar spel je het vast niet), die al 4 jaar aan het reizen is en volgens mij nog lang niet van plan is te stoppen, en met Philip uit Denemarken. Ik had na mijn dutje ook weer energie en dus besloten we met hen mee uit te gaan. Er kwam ook nog een jongen uit argentinie bij, Julian. We kochten eerst ergens bier in een klein winkeltje omdat dat veel goedkoper is. Aj was al een paar dagen in Istanbul en de rest was allemaal redelijk nieuw dus Aj nam ons naar een plekje waar de local mensen s avonds zitten en wat drinken. We gingen er ook zitten. Na een tijdje raakte we in gesprek met wat lokale mensen. 2 meisjes en 4 jongens. Zij vroegen of wij met hen mee wouden naar een club. We stemden allemaal in en gingen mee. Toen we bij de club arriveerde waren Laurien en ik erg enthousiast over de turkse muziek die er speelde. Iedereen ging los, alle jongens en meisjes ( in nederland zie je de jongens nooit zo los gaan). Het was alsof niemand zich meer ergens zorgen over maakte. Niemand boeide het hoe ze danste en wat andere er over dachten, ze gingen gewoon los. En de turkse manier van dansen is ook zo fantastisch, Laurien en ik gingen er helemaal in mee. Rond half 3 besloten we de turken te verlaten en liepen we richting ons hostel. In het straatje van ons hostel liggen allemaal kussens op de grond waar je kan zitten en wat kan drinken en waterpijp kan roken. We besloten daar nog even te zitten. Uiteindelijk waren we ongeveer half 4 terug van een fantastische nacht uit. Ik kan echt zeggen dat ik nog nooit zo'n geweldige nacht heb meegemaakt. De volgende ochtend stonden we om ongeveer 12 uur op. We wouden naar de blauwe moskee gaan en de big bazaar. Het was veel te heet rond die tijd dus we vertrokken om 2 uur samen met Philip want hij was van plan dezelfde dingen te bekijken. We hebben uiteindelijk 3 moskees bezocht. We moesten bij elke moskee zorgen dat onze armen en benen en hoofd bedekt was. We zagen er echt uit al moslim vrouwen. De moskees waren stuk voor stuk prachtig van binnen en van buiten. Na de laatste moskee liepen we naar de big bazaar. Het was echt heel leuk daar. Al die winkeltjes vol met kleuren en geuren, ik zou er een hele dag kunnen rondlopen. Het terug lopen naar het hostel duurde ongeveer een uur dus we hebben heel wat afgelopen. We waren ongeveer 7 uur terug. We gingen beneden in het algemene deel zitten waar Laurien gitaar ging spelen en Philip in slaap viel. Om ongeveer half 10 nadat iedereen gedoucht had gingen laurien, philip,Aj, en ik wat eten bij het goedkope plekje waar je dus maar 3 euro kwijt bent aan een hele maaltijd. Daarna kwam een Italiaan, Marco, van het hostel er ook nog bij en gingen we live muziek luisteren in een cafe waar alleen maar turkse mensen zaten. Weer ging iedereen los en er werd gedanst en gezongen. Wat wel grappig is, is dat tot nu toe iedereen die we ontmoet hebben ons 25 heeft geschat. In nederland word ik wel 20 geschat soms, maar 25!? Het is wel opvallend dat er verder heel weinig 18jarigen zijn. Tot nu toe is iedereen in de 20 die we hebben ontmoet. Ook vraagt iedereen ons of laurien en ik zussen zijn terwijl we absoluut niet op elkaar lijken! Laurien en ik waren best wel moe van de lange wandeling en besloten om 12 uur terug te gaan. Ondanks het vroeg slapen stonden we vandaag pas om 1 uur op. We zijn na de eerste nacht trouwens verhuisd naar een 12 persoonskamer waar er, thank god, airconditioning is en we ons eigen bed hebben. Nadat we waren opgestaan gingen we ergen in een supermarkt wat te ontbijten/lunchen halen. Om ongeveer 3 uur gingen we weer op pad. Dit keer om het station te zoeken en daar onze weg naar Boekarest te regelen. De computers waren daar gecrashed dus we moeten er morgen weer terug komen. We liepen toen weer langzaam terug langs alle winkeltjes. Ik vind persoonlijk de sfeer s avonds leuker dan overdag omdat je overdag de hele tijd door mensen vanuit winkels en restaurants wordt aangevallen. Zoals Laurien het leuk zei: 'Je voelt je net een hond. Er wordt de hele tijd naar je gefloten dat je ergens naar toe moet komen.'  En het voelt ook echt zo. Op de weg terug gingen Laurien en ik ergens zitten op een muurtje. Meteen kwam er weer een man naar ons toe gesnelt die in het engels vroeg of we engels, turks, of frans spraken. Ik was er op dat moment helemaal klaar mee dus ik keek hem dom aan en deed alsof ik het niet begrijp. Hij vroeg nog een keer of we engels spraken en Laurien begon in het nederlands tegen hem dat we alleen nederlands kunnen. Hij vroeg welke taal we wel konden dus ik zei :'nederlands' wat hij verstond. In het engels begon hij tegen mij dat ik mooie ogen had en ik bleef maar een beetje dom kijken en mijn schouders op halen dat ik hem niet begreep. Na het 3 keer te herhalen en uit te beelden liep hij uiteindelijk weg waarop wij in lachen uit barstte. Het is best grappig om te doen alsof je iemand niet verstaat. We kwamen om 6 uur terug waarop we even op bed gingen liggen. Zometeen gaan we weer ergens wat eten en vanavond wordt weer een big night out omdat het de laatste nachr is voor Aj en Marco. Waarschijnlijk gaan we terug naar die turkse club. We vermaken ons hier dus super goed en we zullen het waarschijnlijk jammer vinden wanneer we weg moeten maar we hebben nog een paar dagen gelukkig.